Gotowi na adopcję?

Na adopcję decyduje się coraz więcej par zmagających się z bezpłodnością. To często jedyny sposób, aby stworzyć upragnioną rodzinę. O tym, jak przygotować się na adopcję oraz na jakie pytania warto sobie odpowiedzieć przed podjęciem tej ważnej decyzji, możesz przeczytać w tym artykule.

Na adopcję powinniście zdecydować się świadomie i wcześniej poważnie przemyśleć oraz przedyskutować tę decyzję. Ważne jest bowiem nie tylko to, abyście Wy potrafili odnaleźć się w nowej roli, ale przede wszystkim, aby dziecko czuło się komfortowo w tej nowej dla niego sytuacji.

Adopcja: fakty i liczby

Adopcja, zwana także przysposobieniem, jest stosunkiem prawnym, podczas którego zarówno nowi rodzice wobec dziecka, jak i dziecko wobec rodziców, nabywa praw i obowiązków, jak w naturalnej rodzinie. O adopcji decyduje w Polsce sąd rodzinny, kierując się przede wszystkim dobrem dziecka. Po przysposobieniu dziecko przyjmuje nazwisko rodziców. W Polsce w ośrodkach na adopcję czeka ponad 20 tys. dzieci. Rocznie adoptowanych jest około 3,5 tys. Coraz więcej zagranicznych małżeństw decyduje się na adopcję polskich dzieci. Jednak w Polsce panuje zasada pierwszeństwa adopcji krajowej nad zagraniczną, co oznacza, że dziecko może zostać przysposobione przez małżeństwo mieszkające za granicą tylko wtedy, gdy nie ma możliwości na adopcję dziecka w kraju.

Czy jesteście gotowi na adopcję?

Proces adopcyjny jest niezwykle czasochłonny. Zebranie dokumentów, wizyty w ośrodku, kontrola kuratora, liczne testy psychologiczne to tylko część procesu adopcyjnego. Dlatego zanim zdecydujecie się na adopcję, warto odpowiedzieć sobie na wiele istotnych pytań. Oto kilka z nich:

Czy bylibyśmy w stanie być spełnieni i szczęśliwi bez dziecka?
Jak wyglądałoby nasze życie bez malucha, tylko we dwójkę?
Dlaczego zdecydowaliśmy się na adopcję?
Co przemawia przeciw adopcji? (warunki finansowe, za małe mieszkanie itp.)
Jak wyobrażamy sobie życie z dzieckiem?
Czy jesteśmy gotowi być przy dziecku do ukończenia przez nie 18 roku życia, rezygnując nawet z własnych pragnień?
Jak bym się zachowała, gdyby rozwój i zachowanie dziecka nie odpowiadało do końca moim oczekiwaniom?
Czy mój partner też jest zdecydowany na adopcję?
Czy dałabym sobie radę, gdyby dziecko mnie nie zaakceptowało i odrzuciło?
Czy mogę zapewnić mu odpowiednie zabezpieczenie finansowe?
Czy byłabym gotowa na adopcję dziecka o innym kolorze skóry, dziwnym zachowaniu lub upośledzonego? Jakie miałoby to skutki dla mnie, partnera i dziecka?
Czy na pewno jestem gotowa na adopcję i wszelkie konsekwencje z nią związane?

Jakie cechy powinni posiadać rodzice adopcyjni?

Małżonkowie zdecydowani na adopcję powinni być pełni wsparcia wobec siebie i potrafić radzić sobie z konfliktami i trudnymi sytuacjami.
Powinni tworzyć zgraną parę i taki związek, w którym zaspokajane są potrzeby obojga partnerów.
Powinni być w stanie wyrażać głośno swoje uczucia, potrafić rozmawiać o problemach i w razie potrzeby być zdolni do kompromisów.
Powinni umieć dawać, bez oczekiwania czegokolwiek w zamian.
Powinni być w stanie wyznaczać granice, ale nie przesadzać.

Wraz z małżonkiem powinniście być także przygotowani na to, że dziecko, które zamierzacie adoptować, mogło wcześniej ucierpieć fizycznie bądź psychicznie. W ośrodku nie można wybrać sobie dziecka, zazwyczaj szuka się najlepszych rodziców dla konkretnego malucha, kierując się tylko i wyłącznie jego dobrem.

Jeśli dokładnie przemyśleliście sytuację, odpowiedzieliście sobie na powyższe pytania i wciąż jesteście zdecydowani na adopcję, możecie zgłosić się do ośrodka adopcyjnego, gdzie rozpoczyna się cały proces adopcyjny.

Gotowi na adopcję, ale co potem?

Problemy z jakimi trzeba się zmierzyć po adopcji zależą w dużej mierze od wieku dziecka.

Dziecko z zaburzeniami zachowania może nie być „wdzięczne” za adopcję, odrzucić nowych rodziców lub wymagać ich ciągłej uwagi lub opieki.
W przypadku posiadania biologicznych dzieci, mogą one poczuć się zazdrosne o kolejnego członka rodziny i nie zaakceptować nowego rodzeństwa.
Dziecko może grozić powrotem do ośrodka lub ucieczką z domu. Może brać narkotyki lub nadużywać alkoholu.
W okresie dojrzewania może odtrącić rodziców, bo nie są jego rodzicami biologicznymi.
Może zarzucać rodzicom adopcję z litości bądź z potrzeby dowartościowania się, a nie z miłości.

Obawy rodziców adopcyjnych

Zanim ostatecznie zdecydujecie się na adopcję, mogą nękać Was pewne obawy. Nie martwcie się! Całkiem normalne jest, że targają Wami liczne wątpliwości, a głowy macie zaprzątnięte następującymi przemyśleniami:

Co zrobimy, jeśli dziecko nas nie zaakceptuje i odtrąci?
Kiedy powiemy dziecku, że jest adoptowane?
Co zrobimy, jeśli dziecko będzie chciało poznać swoich biologicznych rodziców?
Co, jeśli dziecko nas nie pokocha i nie zaufa nam?
A jeżeli dziecko popełni przestępstwo i my będziemy temu winni?

Alternatywa: rodzina zastępcza

Jeśli nie możecie sobie pozwolić na adopcję, warto przemysleć kwestię rodziny zastępczej. Rodzina zastępcza jest taką rodziną, która zapewnia opiekę i wychowanie dziecku pozbawionemu całkowicie lub częściowo opieki rodzicielskiej, które z różnych powodów nie może być przysposobione. Rodzina zastępcza może opiekować się także dzieckiem, które prawnie mogłoby zostać adoptowane, ale dla którego nie udaje się znaleźć rodziny adopcyjnej.