Zjawisko krystalizacji

Zjawisko krystalizacji łatwo jest obserwować w zimie na szybie okiennej. Gdy w mieszkaniu jest ciepło, a za oknem panuje mroźna, naprawdę zimowa pogoda, oara wodna z czajnika lub garnka z zupą skrapla się na znacznie chłodniejszej szybie. Gdy mróz za oknem jest niewielki, zbiera się w większe krople i spływa po szybie zgodnie z prawem ciążenia. Gdy szyba jest bardzo chłodna – ma temperaturę zamarzania wody, na szybie rozpoczyna się proces krystalizacji, rodzą się kryształy lodu tworzące czasem piękne, podobne do kwiatów wzory. Czasem, gdyż warunkiem tworzenia się tych wzorów jest… zwykły brud, ściślej drobne cząsteczki kurzu, które stają się zarodkami krystalizacji. Gdy szyba jest bardzo, ale to bardzo czysta – powstają długie, pojedyncze, nieefektowne nitki, zazwyczaj ułożone w kształt gwiazd, w środku których pod mikroskopem można by zobaczyć cząsteczkę kurzu. Gdy cząsteczek kurzu-zarodków krystalizacji-jest więcej, rodzi się równocześnie bardzo wiele kryształów nitek. Rosnące nitki dochodzą do innych, czasem się krzyżują, najczęściej w miejscu skrzyżowania powstaje zgrubienie-nowy zarodek krystalizacji, a w efekcie najpiękniejsze wzory. Ciągle jednak widoczne są pojedyncze, wyraźnie wykształcone kryształy. ?Struktura mikrokrystaliczna” powstaje na szybach wówczas, gdy szyba jest bardzo brudna, cała jej powierzchnia pokryta cząsteczkami kurzu tak, jak w naszych autobusach czy tramwajach. Na wszystkich tych cząsteczkach kurzu powstają kryształy, ale nie mają żadnego wolnego kierunku, w którym mogłyby rosnąć.

About the author /


Related Articles

Archiwa

Latest

+

Random

+