DANY OSOBNIK

Kiedy dany osobnik pasuje do pewnej kategorii (lub został określony jako reprezentant tej kategorii), nie tylko lepiej pamiętane są szczegóły jego zachowania (np. Cantor, Mischel, 1977), ale także w pisemnych impresjach i/lub protokołach rozpoznawania/przypominania przypi­sywanych mu jest więcej właściwości powszechnie wiązanych z kate­gorią (np. Cantor, Mischel, 1977; Cohen, 1977; Hamilton, 1977; Kelley, 1950; Snyder, Uranowitz, 1978; Tsujimoto, 1978). Określony jako przedstawiciel pewnej kategorii osobnik może coraz bardziej upodabniać się do naszego wyobrażenia jej „idealnego” reprezentanta. Cała wiedza związana z określeniem kategorialnym służy struk- turalizowaniu i nadawaniu wewnętrznej spójności specyficznej wiedzy dotyczącej konkretnego indywiduum. Z drugiej strony — klasyfikując kogoś jako osobę określonego typu, zaczynamy niekiedy selektywnie zwracać nadmierną uwagę na zachowania, które wydają się niespójne i niezgodne z naszym pierwszym wrażeniem. Może to spowodować, że wśród informacji zapamiętanych o danej osobie dominować będzie materiał niezgodny z kategorią (np. Hastie, 1981). Podobne procesy asymilacji i akcentowania różnic mają miejsce również wtedy, kiedy charakteryzujemy i poddajemy refleksji nasze własne cechy oraz specyficzne dyspozycje (np. Markus, 1977; Rogers, Kuiper, Kirker,. Bez względu na to, czy w grę wchodzi asymilacja czy uwypuk­lanie różnic — przetwarzanie informacji zarówno o sobie, jak o innych częściowo ukierunkowuje i determinuje etykieta kategorialna, okreś­lająca przynależność jednostki do jakiegoś typu.

About the author /


Related Articles

Archiwa

Latest

+

Random

+