Badania na grupie psów

Badania na grupie psów

Jedna grupa psów została przywiąza|na do hamaków i poddana serii wstrząsów elektrycznych, od których nie można było uciec. Zachowanie się było bez znaczenia: mogły szczekać, skomleć, poruszać głowami lub machać ogonem. Otrzymały pełną serię wstrząsów. Drugiej grupy psów nie poddano wstrząsom elektrycznym. Następnie zbadano zwierzęta w specjalnej klatce, która była po|dzielona na dwie części barierą. W jednym pomieszczeniu zwierzęta otrzymywały wstrząs, po sygnale ostrzegawczym, lecz mogły z łatwoś|cią uniknąć kary przeskakując przez dzielącą klatkę barierę do „bezpie- cznego” pomieszczenia. Psy, których nigdy przedtem nie poddawano wstrząsom elektrycznym, bardzo szybko odkryły wyjście. Po kilku pró|bach ich zachowanie się stało się niemalże nonszalanckie. Czekały przy barierce, następnie szybko przeskakiwały ją, gdy słyszały sygnał ostrze|gawczy, aby uniknąć negatywnego bodźca całkowicie.

Zachowanie się zwierząt uprzednio poddanych wstrząsom było inne, tak bardzo inne, że graniczyło z dziwactwem. Zamiast uczynić jakąkol|wiek próbę ucieczki z bolesnej dla nich sytuacji, większość zwierząt pozostawała w skurczonej pozycji bezradnie w pomieszczeniu, w któ|rym stosowano wstrząsy. Nawet kiedy przeniesiono je przez barierę oraz pokazano, w jaki sposób mogą uniknąć kary, pozostawały struch|lałe i nieszczęśliwe po złej stronie bariery. Ich doświadczenie nauczyło je, że cokolwiek uczynią, będzie to bez znaczenia dla liczby wstrząsów elektrycznych i że nie potrafią kontrolować wydarzeń. Tak potężny wpływ wywarły na nie te lekcje, że nawet kiedy dostarczono im dowo|dów na to, że można uciec do bezpiecznego miejsca, odmówiły przyję|cia tego faktu do wiadomości.

About the author /


Related Articles

Archiwa

Latest

+

Random

+