Nerwowe dzieci to duży kłopot dla rodziców. Niektórzy lekceważą ich zachowanie sądząc, że minie z wiekiem. Tłumaczą je jako wynik rozpieszczania czy temperamentu. Jednak bez podjęcia odpowiednich zabiegów wychowawczych z wiekiem może być jedynie gorzej.
Niefortunnie, dziecko dziedziczy „nerwowe predyspozycje” po rodzicach. W takiej sytuacji raczej trudno będzie je zmienić w warunkach domowego ogniska. Szczególnie, że obok siebie będzie mieć wciąż wzór do naśladowania. Niemniej, żaden maluch nie powinien okazywać złości bez przerwy i bez powodu. Jakkolwiek znośne to będzie dla rodziców, może skutkować o wiele większymi problemami w kontaktach z innymi dziećmi.
O ile u dziecka nie został stwierdzony żaden usprawiedliwiający to zespół chorobowy, to nie powinno ono być zbyt drażliwe i agresywne. Nie można również w żaden sposób usprawiedliwiać jego zachowania. Mały człowiek wciąż się rozwija i kształtuje swój umysł. Dlatego uchwycenie czegoś niepokojącego w jego zachowaniu jest niezmiernie ważne.
Czy możemy ignorować nerwowe, agresywne zachowanie dziecka? Rodzice powinni jak najszybciej rozpocząć pracę nad zmodyfikowaniem nieprawidłowych reakcji. Wpływa to bowiem na dalszy etap jego życia, kiedy już nikt nie będzie patrzył na jego zachowanie pobłażliwie. Szkoła, miejsce pracy – zderzenie z rzeczywistością może okazać się bolesne. Natomiast kształtowanie odpowiedniego zachowania dziecka we wczesnym dzieciństwie pozwala wyćwiczyć pewne prawidłowe, akceptowane społecznie reakcje nawet przy trudnym charakterze.
Dorośli lubią krzyczeć, pouczać, szturchać swoje dzieci, kiedy te zachowują się niegrzecznie lub są złośliwe. Nieważne jednak, jak bardzo irytujące może się wydawać ich zachowanie, to należy zachować spokój i zwrócić uwagę na szczegóły komunikacji z potomkiem.
Dobry rodzic powinien uważnie obserwować swoje dziecko i bardzo szybko wychwytywać jego reakcje. Musi dostrzec, co najbardziej denerwuje lub niepokoi dziecko. Następnie należy spróbować oswoić dziecko z problemem i przedstawić sposoby jego pokonania. Rozmowy mogą okazać się przydatne i dzieciom, i rodzicom.
Wychowywanie nerwowego dziecka oczywiście wymaga mnóstwo cierpliwości i czasu od rodziców. Niestety, im mniej czasu mają rodzice dla dziecka, tym większe prawdopodobieństwo nasilania się jego problemów. Nie chodzi tylko o rozmowę, ale również o wspólną zabawę.
Najważniejsze jest właściwe spożytkowanie energii pociechy. Dużą rolę odgrywają tu wspólne zabawy, gry wymagające interakcji i wykorzystania emocji dziecka. Dobrze jest wybierać takie gry i zabawy, w których może się ono wykazać cierpliwością i dokładnością. Należy również dbać, aby były urozmaicone. Wykonywanie tych samych czynności prowadzi do znudzenia i w konsekwencji drażliwości. A dzieci nudzą się szczególnie szybko.
Inne wpisy tematyczne:
- In vitro bardziej skuteczne dzięki AMH – nowoczesnej ocenie rezerwy jajnikowej
- Tato! ja chcę komórkę
- Nieregularny sen przyczyną problemów dziecka
- Czy ciąża bliźniacza to podwójne dolegliwości?
- Edukacja domowa
- Idiopatyczny zespół OAT
Operacje plastyczne – Wałbrzych
Nietrzymanie moczu
Leczenie chrapania Warszawa i Leczenie kanałowe Warszawa
Ubiory liturgiczne
Jak wspierać utalentowane dzieci- Dzieci w sieci
Szkoła policealna – Chorzów- Gotowi na adopcję?
Pisanie prac zaliczeniowych- Kursy językowe dla dzieci Wrocław
- Angielski przez skype
REPREZENTACJA CECH
Materiały liturgiczne potrzebne podczas posługi mszalnej
WZROST PRAWDOPODOBIEŃSTWA
Loading ...
