Lęk separacyjny

Wakacje nieuchronnie zmierzają ku końcowi. Plecaki wypełniają się powoli zeszytami i książkami, worki z obuwiem zmiennym czekają na pierwszy dzwonek, a dzieci korzystają z ostatnich słonecznych dni wakacji. To naturalne, że powrót do szkoły kojarzy się dzieciom z nauką, wysiłkiem i wzmożoną aktywnością umysłową. Ale jest to także powrót do kolegów i koleżanek, wspólnych zabaw, wycieczek i niezapomnianych chwil, które każdemu potrafią osłodzić powrót do szkolnej ławki. Są jednak dzieci, które chorobliwie boja się rozstania z rodzicami…

Lęk separacyjny to nadmierny lęk dotyczący separacji od tych osób, do których dziecko jest przywiązane, manifestujący się przez co najmniej 3 z podanych niżej zachowań:

1. Utrzymujące się nierealistyczne obawy dotyczące możliwego wypadku, który mógłby się przydarzyć osobom najbliższym dziecku lub strach, ze osoby te opuszcza dziecko i nie wrócą.
2. Utrzymujący się nierealistyczny lęk o to, że jakieś nagłe, nieszczęśliwe zdarzenie rozłączy dziecko i osobę, do której jest najmocniej przywiązane, np. dziecko zgubi się, zostanie porwane lub ulegnie wypadkowi.
3. Utrzymująca się niechęć lub odmowa chodzenia do szkoły, aby móc pozostać w domu z osobą, do której dziecko jest najmocniej przywiązane.
4. Utrzymująca się niechęć lub odmowa pójścia spać, jeżeli dziecko nie jest blisko najważniejszej osoby lub odmowa spania poza domem.
5. Utrzymujące się unikanie bycia samemu, aż do „czepiania się” i „chodzenia jak cień” za osobą najważniejszą dla dziecka.
6. Powtarzające się koszmary nocne, w których występuje temat rozłąki.
7. Uskarżanie się na objawy fizyczne, np. bóle głowy, brzucha, mdłości lub wymioty w dni, w których należy iść do szkoły, lub przy innych okazjach, gdy dziecko przewiduje separacje od osoby, do której jest najbardziej przywiązane.
8. Powtarzające się skargi lub oznaki nadmiernego napięcia w sytuacji przewidywanej separacji od domu lub najważniejszej osoby, np. napady złego humoru lub płaczu, błaganie rodziców, by nie wychodzili.
9. Powtarzające się skargi lub oznaki nadmiernego napięcia, gdy dziecko jest odseparowane od domu lub najważniejszej osoby.

O istnieniu lęku separacyjnego świadczy co najmniej dwutygodniowe trwanie zauważonych zaburzeń ujawniające się przed 18 rokiem życia.

Na podstawie: DSM III-R