Uświadamianie uczniom celów nauczania

W praktyce szkolnej dość często bywa tak, że uczniowie uczą się wielu rzeczy, których celów i przeznaczenia nie znają. Bywa nawet i tak, że wręcz powątpiewają w ich wartość i przydatność życiową. Wpływa to bardzo szkodliwie na wyniki ich pracy.

Tylko wówczas można uczniów odpowiednio zmobilizować do osiągania wysokich wyników nauczania, a jednocześnie w toku tej pracy tworzyć dobrze współdziałający ze sobą zespół, gdy momentem wyjściowym procesu nauczania stanie się uświadomienie uczniom celów zadań nauczania i oczywiście, możliwie pełne uświadomienie sobie tych celów przez uczniów.

Aby te cele nabrały dla uczniów realnego znaczenia, muszą być związane z konkretnymi i łatwo uchwytnymi zadaniami, jakie stawia się uczniom w pracy szkolnej – na lekcji, w pracy domowej, w pracy całego tygodnia i miesiąca. Te zadania powinny się wiązać z realizacja programu, z osiąganiem określonych wyników nauczania.

Cele i zadania nie mogą być stawiane formalnie, bo wtedy byłyby szkodliwe. Należy postępować tak, by młodzież sama stopniowo wysuwała te zadania, by czuła się współodpowiedzialna za ich wykonanie, by przezywała radość, jaka ja czeka w związku z realizacją wysuniętych zadań. W ten sposób wzbudza się w młodzieży poczucie perspektywy, który czyni każdy jej wysiłek dużo łatwiejszym i przyjemniejszym. Perspektywa osiągnięcia przez cała klasę dobrych wyników z matematyki lub uzyskania promocji dla wszystkich uczniów może przy umiejętnym postępowaniu nauczyciela tak samo cieszyć młodzież i zachęcać ją do wysiłku, jak perspektywa zorganizowania wycieczki, występu artystycznego lub wystawy własnych prac przy końcu roku szkolnego.

Na podstawie: pod red B. Suchodolski, Zarys pedagogiki