Podstawy autorytetu rodzicielskiego

Autorytet to niepotrzebująca dowodów i nie budząca wątpliwości godność starszego, „jego siła i wartość wprost dostrzegalna dziecięcymi oczyma” (A.S. Makarenko). Jeśli rodzice mają taki autorytet u swoich dzieci, to dzieci dzielą się z nimi swoimi troskami i radościami, korzystają z ich rad. Rodzice tacy, mając na celu właściwe wychowanie swoich dzieci, prowadzą je ku temu celowi bez większych konfliktów i załamań, znajdują u nich posłuch. Każda matka i każdy ojciec, jeżeli nie rezygnuje z wychowania swoich dzieci, chce i dąży do tego, aby stać się dla swojego dziecka autorytetem.

Nie zawsze się to jednak udaje. podstawą prawdziwego autorytetu powinno być: uczciwe i rozumne życie rodziców. Aby jednak mieć pełny autorytet w oczach dziecka, rodzice powinni jak najlepiej spełniać swe obowiązki rodzicielskie. Spełniają je, jeżeli interesują się i dobrze znają życie swego dziecka: co robi, z kim się przyjaźni, bawi i przebywa, co czyta, co przezywa? Jak powodzi mu się w szkole, jakie ma trudności, niepowodzenia, osiągnięcia? Dzieci lubią, jeśli rodzice znają ich życie i jest to nieomylna droga do zdobycia ich szacunku i przyjaźni.

Ponieważ uwaga dziecka jest skierowana na rodziców i chłoną one, a często świadomie lub nieświadomie naśladują zachowanie się rodziców, ważne jest, aby rodzice kontrolowali własne słowa i czyny, dbali o własny rozwój moralny i umysłowy oraz sami się wychowywali po to, aby stawać się coraz lepszymi wychowawcami swoich dzieci. Dobre, przyjacielskie i zgodne stosunki wzajemne miedzy rodzicami, utrzymanie jednolitej linii postępowania w stosunku do dzieci jest konieczne w pracy nad ich wychowaniem. Dzieci należy także traktować właściwie – ani nie ulegać im i nie pobłażać, ani nie obchodzić się z nimi zbyt surowo. W rodzinach wielodzietnych ważne jest, aby wszystkie dzieci traktowane były jednakowo.

Rodzina, która żyje życiem nie zamkniętym i egoistycznym, ale czuje tętno nowych czasów i idzie z nimi naprzód, albo sama szuka porozumienia z przedszkolem czy szkołą, albo podejmuje inicjatywę. by pracować wspólnie nad wychowaniem dzieci. W rodzinach takich dorośli zdobywają sobie i swych dzieci słuszny i na słusznych zasadach oparty autorytet.

Na podstawie: pod red B. Suchodolskiego, Zarys pedagogiki