Kolki niemowlęce

Kolki u niemowlęcia dobrze rozwijającego się, pojawiają się w pierwszym tygodniu po powrocie do domu ze szpitala. Po karmieniu (piersią lub butelką), dziecko płacze i zwija się w kłębek. Zdarza się to głównie w porze późnego popołudnia, wieczorem lub w nocy. Może coś mu dolega… Może jest głodne… Niespokojna matka spieszy, aby uspokoić jego płacz i nakarmić, przede wszystkim jeśli karmi je „na zawołanie”. Dziecko uspakaja się: a więc było głodne. Nie, płacze znowu, po nakarmieniu; przy kolejnych karmieniach uspokaja się; żeby się napić i krzyczy ponownie kilka minut później.

Istnieje kilka możliwości wyjaśnienia tego zachowania: Być może matka jest zbyt niespokojna, dramatyzuje wezwania i odpowiada na nie w sposób nieodpowiedni, z nadmierna i przepojoną lękiem troską. Być może dziecko jest zbyt napięte i ssanie przy karmieniu nie wystarcza, aby je rozładować. To dlatego jest takie niespokojne po posiłku. Matka, która interpretuje krzyki jako żądanie pokarmu – karmi je. W czasie ssania dziecko rozładowuje swoje napięcie i odzyskuje spokój. Skutkiem jest jednak nadmiar pokarmu do przetrawienia, który wzmaga napięcie, powoduje kolki i ponowny płacz. Tworzy się błędne koło.

Należy wiedzieć, że można uspokoić płacz w inny sposób niż przez podawanie pożywienia, np. przez noszenie na rękach, kołysanie lub podawanie smoczka. Kolki znikają nagle po ukończeniu trzech miesięcy. U dziecka starszego, są one wyrazem złego samopoczucia, jakiegoś przymusu lub poważnego lęku, jeśli wyłączymy nieżyt żołądka i jelit oraz zaparcie.

Na podstawie: Dr P. Morand de Jouffrey, Psychologia dziecka.