Do czego prowadzi kłamstwo?

Któż z nas lubi być okłamywany? Każdy chciałby mieć kontakt z ludźmi szczerymi, nieobłudnymi, których słowom możemy ufać. Niestety kłamstwo jest tak powszechne, że obecnie mało kto komu ufa.

Kłamstwo wdziera się również między bliskich sobie ludzi, którzy choć są ze sobą blisko i znają się dobrze, to i tak w sytuacjach niewygodnych wolą skłamać niż np. przyznać się do swojego błędu.

Moje obserwacje


Dzieci od małego próbują nas okłamywać. One rodzą się z tą skłonnością. Jeśli rodzice nie przeciwdziałają temu, wraz ze wzrostem naszych pociech kłamstwo przybiera na sile. To co obserwuję wśród rodzin to fakt, że rodzice posługując się kłamstwem ( lub częściową prawdą ) próbują ukryć prawdę. Tym samym utwierdzają dzieci w przekonaniu, że kłamstwo jest jedną z dróg ucieczki przed odpowiedzialnością.

Kłamstwo – droga do ciemności

Jakie zagrożenia dla dziecka powodują nasze kłamstwa: Z biegiem czasu przybierają one na sile i powodują, że:

dziecko przestaje ufać rodzicom,
przestaje się zwierzać ze swych problemów,
uczą się kłamać i okłamują rodziców,
obiecują i nie dotrzymują słowa,
wolą rozmawiać z kogami i koleżankami na tematy intymne otrzymując od nich wersję podwórkową,
nawet gdy pytamy, kłamią bo myślą, że rodzice tego nie zrozumieją,
nie mówią prawdy o swych pragnieniach i pokusach co do alkoholu, papierosów, narkotyków czy seksu,
nie szukają odpowiedzi u rodziców, bo domyślają się, że i tak wszystkiego nie powiedzą,
popełniają samobójstwo, ponieważ nie widzą w rodzicach nadziei i pomocy w potrzebie.


Z biegiem czasu przybierają one na sile i powodują, że stajesz się dla dziecka obcą osobą nie mającą żadnego wpływu na jego przyszłość.

Co robić, żeby nauczyć dziecko mówienia prawdy

Żeby nauczyć dziecko czegokolwiek, najpierw my musimy to umieć. Dziecko jest bacznym obserwatorem naszych poczynań i chętnie nas naśladuje, a w szczególności to co jest bardziej łatwiejsze lub przyjemne. Szukając autorytetu szybko przyswaja sobie zachowania. A więc chcąc nauczyć prawdy i szczerości dziecka w stosunku do rodziców, należy samemu dawać temu przykład.

Co robić, czym się kierować i jakie kroki podejmować aby nauczyć dziecko prawdy aby między nim a rodzicem była czysta relacja:

Nigdy dziecka nie okłamuj.
Jeśli czegoś nie chcesz powiedzieć, lepiej uprzedź, że to jest sprawa do rozmowy gdy będzie miało powiedzmy 15 lat ( nie mów – „gdy będzie dorosłe” – dla niego będzie to brzmiało jaki „nigdy” ).
Jeśli popełnisz jakiś błąd, przyznaj się do tego – to powinno wzbudzić w nim podziw.
Jeśli już skłamałeś – jak najszybciej przyznaj się do tego, przeproś i obiecaj że więcej tego nie zrobisz.
Mów o swoich uczuciach, aby ono mówiło o swoich.
Reaguj na każde zadane przez niego pytanie – nie lekceważ go.
Przyznaj się do tego, że czegoś nie wiesz – zachęcaj go do wspólnego szukania odpowiedzi.
Nie oszukuj podczas jakiejś gry – reaguj jeśli ono to robi.
Mów dziecku jeśli się czegoś boisz – niech wie, że jesteś normalnym rodzicem – nie zgrywaj bohatera.

Rodzice są pierwszymi przyjaciółmi dziecka


Rodzic powinien być przyjacielem swojego dziecka, a każdy przyjaciel który kłamie, wcześniej czy później przestanie nim być. Powoli się od nas oddala wpadając w ręce tych, którzy dla własnych celów będą nim manipulować.

W obecnych czasach rodzice siedzą z nosem w biznesie, rozrywkach i innych miejscach gdy ich dzieci staczają się w życiowy rynsztok i zakłamany świat. A później w obliczu tragedii słychać głosy przerażonych rodziców, że ich podopieczny był przecież spokojnym dzieckiem, nikogo nie zaczepiał, miał dobrych kolegów, nie był chuliganem itp. Po prostu nie wiesz kiedy ono odchodzi. To jest proces niezauważalny z dnia na dzień, którego efekt staje się realny dopiero po dłuższym czasie.

Zapamiętaj to porównanie:

„Bardzo łatwo jest cokolwiek zburzyć, trudno jest zbudować, a jeszcze trudniej wyremontować”