REALIZACJA PRZEDMIOTOWA

Realizacja przedmiotowa prototypu nie jest konieczna, tzn. nie musi istnieć obiekt rzeczywisty będący obiektem najbardziej typowym. Wystarczy, że człowiek dysponuje poznawczą reprezentacją takiego obiektu. W przypadku, gdy reprezentacja obiektu ma charakter dymens- jonalny, za prototyp będzie uznawany obiekt umiejscowiony w pobliżu średniej (lub też wartości modalnej) wszystkich wyodrębnionych przez jednostkę wymiarów. W eksperymentach Posnera i Keele’a (1968; 1970) badanym eksponowano karty ze zmieniającymi się układami kropek. Kolejne karty stanowiły transformacje „karty podstawowej”. Transformacje te tworzono w sposób symetryczny, to znaczy, jeśli na jednej z kart określoną kropkę przesuwano o 2 cm w lewo, to na następnej ta sama kropka była przesunięta o 2 cm w prawo. „Karta podstawowa” była więc średnią arytmetyczną wszystkich kart zawierających transformacje. W teście rozpoznawania badani wskazywali kartę podstawową jako tę, którą widzieli wcześniej, mimo iż dotychczas im jej nie pokazywano. Błędne rozpoznanie kart pokazanych po raz pierwszy jako tych, które widziano wcześniej („fałszywe alarmy”), było tym częstsze, im bardziej były one podobne do karty podstawowej. Reprezentacja tej karty stanowiła więc poznawczy punkt odniesienia przy analizowaniu kolejnych egzemplarzy w teście rozpoznawania. Wyniki tego eksperymentu wskazują, że ludzie poznając obiekty danej kategorii porównują je z obiektem zajmującym w tej kategorii miejsce centralne, natomiast mniejszą wagę przypisują określeniu granic pojęcia, czego wymagałoby kategoryzowanie za pomocą zespołu cech definicyjnych.

REALIZACJA PRZEDMIOTOWA

Inne wpisy tematyczne:

About the author /

Related Articles

Nasza sonda:

Losowe artykuły:

Archiwa

Polecamy:

Kategorie

Archiwa

Najnowsze wpisy