Aczkolwiek teoria spostrzegania samego siebie Bema (1972) zakłada, że siebie poznajemy w analogiczny sposób jak innych ludzi („nie wiem, jaki jestem naprawdę, dopóki czegoś nie zrobię”), ma ona jednak dość ograniczony zakres zastosowań. Obowiązuje w takich sytuacjach, w których wskaźniki naszych stanów wewnętrznych są nieliczne, niejasne i trudne do interpretacji. Po trzecie, struktura Ja uznawana jest za bardzo ważną część osobowości. Decyduje ona o poczuciu tożsamości, o ciągłości naszej osoby na przekór zmianom dokonującym się w nas wraz z upływem życia — zarówno fizycznym, jak psychicznym. Po czwarte, struktura Ja, zdaniem niektórych, stanowi prototyp i wpływa na funkcjonowanie poznawcze człowieka w różnych dziedzinach, analogicznie jak wszelkie prototypy. Aczkolwiek porównanie struktury Ja z prototypem (czyli najczystszym przypadkiem przynależności kategorialnej) może wydać się wątpliwe i dyskusyjne, trudno negować owo funkcjonalne podobieństwo. Hazel Markus analizuje wpływ struktury Ja na różne formy poznawczego funkcjonowania człowieka podkreślając, że nie zawsze wpływa ona korzystnie, a w pewnych przypadkach może być źródłem zniekształceń.
Inne wpisy tematyczne:
REALIZACJA PRZEDMIOTOWA
WOLNIEJSZY PROCES
NATURALNE POJĘCIE
ZAWARTE INFORMACJE
PRZYSZŁE KIERUNKI POSZUKIWAŃ
WARUNKI GRANICZNE
WAŻNA HIPOTEZA
INFORMACJE SPOŁECZNE
CEL I FUNKCJE KATEGORYZACJI OSÓB
W ODRĘBNYM BADANIU
KIERUNKI DALSZYCH POSZUKIWAŃ
UZYSKANE WYNIKI
OPRÓCZ DANYCH
WŁAŚCIWOŚCI OBIEKTÓW
DZIĘKI PROTOTYPOM
W WARUNKACH LABORATORYJNYCH
ROZDZIELENIE ZGODNOŚCI- Oceny poziomu rozwoju
PROTOTYP W POSTRZEGANIU
POMYŚLNA KATEGORYZACJA
Loading ...
