Rate this post

W drugim, odrębnym badaniu weryfikującym tę alternatywną interpretację (Fiske, Neuberg, 1984) badani zarówno dokonywali kategoryzacji, jak formułowali oceny afektywne w odniesieniu do tej samej osoby bodźcowej; sekwencja ocen była różna dla poszczególnych badanych. Taka procedura eksperymentalna zakładała dwa spraw­dziany hipotezy alternatywnej. Po pierwsze, jak poprzednio, czasy latencji kategoryzacji winny przybierać inną wartość niż czasy latencji afektu. W tych zadaniach jedyną istotną przeciwstawność wyznaczał ortogonalny podział w wymiarze kategoria/analiza; i tak czasy latencji kategoryzacji zdecydowanie różniły się od czasów latencji afektu. Po drugie, czasy latencji afektu powinny powtarzać rozkład wcześniejszy, niezależnie od czasu zużytego na wstępną ocenę kategorialną. To znaczy, że wyniki powinny być podobne niezależnie od tego, czy czasy latencji mierzono po wydaniu pierwszej oceny czy dopiero wtedy, gdy badani zakończyli kategoryzowanie. Jak i poprzednio, istotne zróż­nicowanie wystąpiło między sposobem kategorialnym a analitycznym, niezależnie od czasu zużytego na wstępne oszacowanie kategorialne.