Rate this post

Okres nastoletniego buntu to ciężki czas w życiu dziecka i rodzica. Niedojrzały wciąż jeszcze mózg, który nie potrafi jeszcze dobrze uporządkowywać emocji, daje o sobie znać i zachowania młodzieży można określić przez to jako trudne. Rodzice często nie radzą sobie z problemami, które dosięgają ich w związku z ich dorastającym synem lub córką. Często całą winę za zachowanie swoich dzieci zrzucają na szkołę, jako miejsce, w którym ich dzieci nawiązują znajomości z rówieśnikami pochodzącymi z różnych domów, ale także różnych środowisk. Nastolatek, który w szkole przeżywa konfrontację z innym światem, odmiennym od tego, który dotychczas był mu znany, może przeżyć fascynację odmienną wizją codzienności. W końcu młodzież to jednostki silnie zindywidualizowane, które chcą pokazać, jak bardzo już wydoroślały i jak bardzo mogą już decydować o sobie, nawet w tych sprawach, które są bardzo trudne. Szkoła może jedynie obserwować dane zachowania, reagować na to, co widzi podczas prowadzonych lekcji, czy w czasie przerw na korytarzach czy w najbliższym otoczeniu budynku. Nie jest jednak w stanie dostrzec wszystkie nieodpowiednie zachowania, a także kontrolować dzieci poza godzinami pracy. Dlatego właśnie tak wielka odpowiedzialność za swoich nastolatków spoczywa na ich rodzicach, którzy powinni z nimi jak najczęściej rozmawiać.