Witajcie! Dziś przygotowaliśmy dla Was fascynujący artykuł na temat neurobiologii współczucia i altruizmu. Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, dlaczego niektórzy ludzie wykazują tak nieziemską gotowość do pomocy innym, podczas gdy inni z kolei zdają się być skoncentrowani jedynie na swoim własnym interesie? Odkryjcie z nami tajemnice ludzkiego umysłu i serca, kiedy zagłębiamy się w skomplikowany świat biologicznych podstaw współczucia i altruizmu. Zatem, zapnijcie pasy i przygotujcie się na emocjonującą podróż do wnętrza ludzkiego mózgu!
Neurobiologia współczucia i altruizmu: Wprowadzenie do tematu
Jedną z fascynujących dziedzin nauki zajmujących się badaniem ludzkiego umysłu i zachowań jest neurobiologia współczucia i altruizmu. Badania w tej dziedzinie pozwalają nam lepiej zrozumieć, jakie procesy zachodzą w mózgu podczas przejawiania współczucia i altruizmu.
Neurobiologia współczucia skupia się na zjawiskach takich jak empatia, czyli zdolność do zrozumienia i współodczuwania emocji innych osób. Badania wykazują, że empatia może być silnie związana z aktywnością określonych obszarów mózgu, takich jak zakręt obręczy i zakręt obręczy przedczołowej.
Altruizm natomiast odnosi się do poświęcania swoich zasobów dla dobra innych osób, nie oczekując niczego w zamian. Neurobiologia altruizmu może pomóc nam zrozumieć, dlaczego niektórzy ludzie są bardziej skłonni do niesienia pomocy innym niż inni.
Badania w dziedzinie neurobiologii współczucia i altruizmu mogą przynieść wiele korzyści, zarówno dla nauki, jak i społeczeństwa. Lepsze zrozumienie procesów zachodzących w mózgu podczas przejawiania współczucia i altruizmu może pomóc w opracowywaniu skuteczniejszych strategii terapeutycznych czy programów społecznych.
Znaczenie współczucia w społeczeństwie
Badania naukowe w dziedzinie neurobiologii potwierdzają, że współczucie i altruizm mają głębokie korzenie w ludzkim mózgu. Według badań przeprowadzonych na Uniwersytecie Stanforda, obszary mózgu związane z empatią i współczuciem wykazują aktywność podczas obserwowania czyjegoś cierpienia.
Współczucie odgrywa kluczową rolę w społeczeństwie, umożliwiając nam budowanie zdrowych relacji z innymi ludźmi. Dzięki zdolności do empatii i gotowości do pomocy, możemy tworzyć społeczeństwo oparte na wzajemnej pomocy i wsparciu.
Badania wykazują, że ludzie, którzy regularnie praktykują współczucie i altruizm, mają niższe poziomy stresu i lepsze samopoczucie. Działania altruistyczne mogą również zwiększać poziom oksytocyny, hormonu odpowiedzialnego za uczucie miłości i więzi społeczne.
Współczucie nie tylko przynosi korzyści psychiczne, ale również wpływa pozytywnie na zdrowie fizyczne. Badania sugerują, że osoby o wysokim poziomie współczucia mają niższe ryzyko chorób serca i dłuższe życie.
W dzisiejszym zabieganym świecie, warto zatrzymać się na chwilę i zastanowić nad znaczeniem współczucia w naszym społeczeństwie. Drobna pomoc czy wyraz życzliwości może mieć ogromny wpływ na czyjeś życie i sprawić, że świat stanie się lepszym miejscem dla nas wszystkich.
Jak altruizm wpływa na zdrowie psychiczne?
Badania przeprowadzone przez neurobiologów wykazały, że altruizm ma pozytywny wpływ na zdrowie psychiczne jednostki. Mechanizm ten opiera się na reakcjach chemicznych w mózgu, które wyzwalają uczucia związane z satysfakcją i poczuciem spełnienia.
Podczas wykonywania altruistycznych czynów, nasz mózg wydziela endorfiny, znane jako „hormony szczęścia”. Te substancje chemiczne sprawiają, że czujemy się lepiej emocjonalnie oraz fizycznie.
Długoterminowe praktykowanie altruizmu może również zmniejszyć poziom stresu i poprawić odporność organizmu. Osoby regularnie angażujące się w działania charytatywne czy wolontariat mają mniejsze ryzyko depresji i innych problemów zdrowotnych związanych ze stresem.
Warto również zauważyć, że altruizm może przyczynić się do budowania silniejszych więzi społecznych. Działanie dla dobra innych sprawia, że czujemy większą bliskość z innymi ludźmi i zyskujemy wsparcie społeczności.
Neurobiologiczne podstawy empatii
Badania nad neurobiologicznymi podstawami empatii są obecnie jednym z najbardziej fascynujących obszarów w dziedzinie neurobiologii. Neurobiologia współczucia i altruizmu zajmuje się analizą, jak mózg reaguje na emocje innych osób i jak te reakcje wpływają na nasze zachowanie.
Jednym z kluczowych obszarów badań jest zrozumienie roli tzw. „neuronów lusterkowych” w procesie empatii. Te specjalne komórki nerwowe są aktywowane zarówno podczas doświadczania własnych emocji, jak i obserwacji emocji innych osób. Dzięki nim mózg jest w stanie ”symulować” emocje innych, co pozwala nam wczuć się w czyjeś doświadczenie.
Badania pokazują, że neuroprzekaźniki, takie jak oksytocyna i serotonina, odgrywają kluczową rolę w regulacji empatii i współczucia. Oksytocyna, nazywana „hormonem miłości”, jest odpowiedzialna m.in. za budowanie więzi społecznych i wzmacnianie więzi emocjonalnych z innymi osobami.
Interesującym zagadnieniem w neurobiologii współczucia jest również badanie wpływu praktyk altruistycznych, takich jak medytacja współczucia, na struktury mózgu. Badania sugerują, że regularne praktykowanie współczucia może zmieniać aktywność mózgu i wpływać na naszą zdolność do odczuwania empatii.
W związku z coraz większym zainteresowaniem społeczeństwa budowaniem umiejętności empatii i współczucia, badania nad neurobiologią tych procesów mają ogromny potencjał w rozwoju terapii i programów treningowych. Dzięki nim możemy lepiej zrozumieć, jak nasz mózg funkcjonuje w relacjach interpersonalnych i jak możemy rozwijać nasze umiejętności empatii dla dobra nas samych i innych.
Oksytocyna jako hormon miłości i zaufania
Oksytocyna jest nazywana hormone miłości ze względu na jej role w tworzeniu więzi emocjonalnej oraz poczucia zaufania między ludźmi. Ten neurohormon odgrywa kluczową rolę w naszym życiu emocjonalnym i społecznym, wpływając na nasze relacje z innymi.
Badania nad oksytocyną sugerują, że jej poziom w organizmie może wpływać na nasze zachowanie wobec innych, zachęcając nas do okazywania współczucia i altruizmu. To właśnie dlatego naukowcy interesują się jej wpływem na nasze relacje interpersonalne.
Jednym z fascynujących odkryć dotyczących oksytocyny jest to, że jej poziom może wzrastać w odpowiedzi na dotyk fizyczny, tak jak przy objęciach czy pocałunkach. To tłumaczy dlaczego bliskość fizyczna może wzmacniać relacje międzyludzkie.
Oksytocyna nie tylko wpływa na nasze relacje z innymi ludźmi, ale także na nasze zdolności empatyczne. Badania wykazały, że osoby z wyższymi poziomami oksytocyny są bardziej skłonne do okazywania zrozumienia i wsparcia innym w trudnych sytuacjach.
W świecie pełnym napięć i konfliktów, oksytocyna może być kluczem do budowania silnych więzi społecznych opartych na współczuciu i zaufaniu. Dlatego też warto zwracać uwagę na jej rolę w naszym codziennym życiu i zachowaniach.
Rola mózgu w reakcjach altruistycznych
Badania naukowe nad neurobiologią współczucia i altruizmu stale poszerzają naszą wiedzę na temat tego, jak funkcjonuje ludzki mózg w kontekście reakcji altruistycznych. Coraz częściej naukowcy zwracają uwagę na kluczową rolę, jaką odgrywają różne obszary mózgu w wykazywaniu empatii i działaniach prospołecznych.
Jednym z kluczowych obszarów mózgu odpowiedzialnych za reakcje altruistyczne jest zakręt czołowy mózgu. To właśnie tu zachodzi proces rozpoznawania emocji innych osób oraz podejmowania decyzji związanych z udzieleniem pomocy. Naukowcy odkryli, że aktywacja tego obszaru mózgu jest związana z większą skłonnością do przejawiania altruizmu.
Kolejnym istotnym obszarem mózgu jest zakręt skroniowy, który odgrywa kluczową rolę w rozpoznawaniu emocji społecznych. Badania pokazują, że osoby z większą aktywnością tego obszaru mózgu są bardziej skłonne do altruistycznych zachowań i wykazują większe współczucie wobec innych.
Mimo że mózg odgrywa istotną rolę w reakcjach altruistycznych, warto pamiętać, że altruizm jest także wynikiem oddziaływania wielu innych czynników, takich jak wychowanie, doświadczenia życiowe czy wartości moralne. Neurobiologia współczucia i altruizmu daje nam jednak fascynujący wgląd w to, jak nasz mózg reaguje na potrzeby innych ludzi i jak może kształtować nasze zachowania prospołeczne.
Badania nad współczuciem a rozwój społeczny
są niezwykle ważne i otwierają wiele drzwi do zrozumienia ludzkiej natury. Neurobiologia współczucia i altruizmu stanowi fascynującą gałąź nauki, która pozwala nam spojrzeć głębiej w ludzki umysł i serce.
W ostatnich latach, coraz więcej badań koncentruje się na związku między neurobiologią a zdolnościami współczucia i altruizmu. Rozwój technologii obrazowania mózgu pozwala naukowcom obserwować, jak różne obszary mózgu reagują, gdy doświadczamy współczucia czy podejmujemy altruistyczne decyzje.
Jednym z kluczowych odkryć jest to, że aktywność w obszarach mózgu związanych z empatią i współczuciem może prowadzić do zwiększonego poziomu oksytocyny – hormonu miłości i zaufania. To wskazuje na silną korelację między reakcjami mózgu a naszymi zdolnościami do współczucia i altruizmu.
Badania pokazują, że ludzie, którzy regularnie praktykują współczucie i altruizm, mogą doświadczać nie tylko większego zadowolenia z życia, ale również korzyści zdrowotnych, takich jak obniżone ciśnienie krwi i mniejsze ryzyko depresji. To dowodzi, jak istotną rolę odgrywa współczucie w rozwoju społecznym i indywidualnym dobrostanie.
Wszelkie badania nad wpływem neurobiologii na nasze zdolności współczucia i altruizmu są kluczowe dla zrozumienia ludzkiej natury i rozwoju społecznego. Dzięki nim możemy coraz bardziej zbliżać się do odkrycia tajemnic ludzkiego zachowania i emocji.
Współczucie a zmniejszanie agresji
Badania naukowe ujawniają, że współczucie może odgrywać kluczową rolę w zmniejszaniu agresji i promowaniu altruizmu. Neurobiologia współczucia pokazuje, że nasz mózg reaguje pozytywnie na sytuacje, w których przejawiamy empatię i troskę o innych.
Współczucie aktywuje obszary mózgu związane z nagrodą i regulacją emocji, co może prowadzić do zmniejszenia reakcji agresywnych. Ponadto, badania wykazują, że doświadczanie współczucia może również prowadzić do zwiększenia altruizmu i chęci pomagania innym.
W praktyce, rozwijanie współczucia może być skuteczną strategią w redukcji agresji oraz budowaniu pozytywnych relacji społecznych. Dlatego warto dbać o naszą zdolność do empatii i troski o innych, aby promować dobro i pokój w naszym otoczeniu.
Poprzez zrozumienie neurobiologii współczucia możemy lepiej zrozumieć, dlaczego przejawianie troski o innych ma tak pozytywny wpływ na nasze emocje i zachowania. Dlatego warto kultywować te emocje i zachowania, aby tworzyć lepszy świat dla siebie i innych.
Neurobiologiczne różnice między kobietami i mężczyznami w zakresie altruizmu
Badania neurobiologiczne potwierdzają istnienie różnic między kobietami i mężczyznami w zakresie altruizmu i współczucia. Jednym z kluczowych obszarów mózgu odpowiedzialnych za te zachowania jest układ limbiczny, który reguluje emocje i motywacje społeczne.
W badaniu przeprowadzonym przez zespół naukowców z Uniwersytetu Stanforda za pomocą rezonansu magnetycznego funkcjonalnego (fMRI) stwierdzono, że u kobiet aktywuje się silniejsza reakcja emocjonalna w odpowiedzi na sytuacje wymagające pomocy lub wsparcia.
Kolejne badania wskazują na różnice w funkcjonowaniu oksytocyny, hormonu odpowiedzialnego między innymi za więzi społeczne i empatię. Kobiety mają tendencję do wykazywania większej wrażliwości na działanie oksytocyny, co może wpływać na ich większą skłonność do altruistycznych zachowań.
Interesujące są również wyniki badań na temat wpływu genów związanych z produkcją oksytocyny na zachowania altruistyczne. Okazuje się, że u niektórych osób występują mutacje genów, które mogą prowadzić do zmniejszonej aktywności oksytocyny i tym samym zmniejszonej skłonności do altruizmu.
Ważne jest podkreślenie, że różnice między płciami w zakresie altruizmu są subtelne i nie można ich uogólniać. Każdy człowiek jest wyjątkowy i złożony, a wpływają na to nie tylko czynniki biologiczne, ale także środowiskowe i społeczne.
Psychologia altruizmu u dzieci
Badania naukowe nad psychologią altruizmu u dzieci są coraz częstszym tematem zainteresowania naukowców. Neurobiologia współczucia i altruizmu u dzieci przyciąga uwagę badaczy ze względu na jej znaczenie dla rozwoju społecznego i emocjonalnego młodych jednostek.
Według badań, dzieci już od najmłodszych lat wykazują tendencje do altruistycznego zachowania, co sugeruje, że empatia i chęć pomocy innym są wbudowane w ludzki mózg. Neurobiologia altruizmu u dzieci opiera się na interakcjach między różnymi obszarami mózgu, takimi jak kora przedczołowa, zakręt czołowy, czy zakręt ciemieniowy.
Jednym z kluczowych mechanizmów neurobiologii współczucia u dzieci jest tzw. „lustrzane neurony”, czyli neurony odpowiedzialne za empatyczne odzwierciedlanie emocji innych. Dzieci, których mózgi wykazują aktywność lustrzanych neuronów, mają większą skłonność do altruistycznego zachowania i przejawiania współczucia wobec innych osób.
Badania sugerują również, że genetyka może mieć wpływ na rozwój altruizmu u dzieci. Niektóre dzieci mogą być bardziej predysponowane genetycznie do przejawiania altruistycznych zachowań, co potwierdza znaczenie neurobiologii dla zrozumienia podstawowych mechanizmów współczucia i altruizmu.
Ważnym elementem neurobiologii altruizmu u dzieci jest także rola wychowania i otoczenia. Środowisko, w którym rośnie dziecko, może wpływać na rozwój jego zdolności do empatii, współczucia i gotowości do pomocy innym. Dlatego tak istotne jest stworzenie odpowiednich warunków do rozwoju tych cech u najmłodszych.
Wpływ kultury na poziom współczucia społecznego
Badania naukowe w dziedzinie neurobiologii współczucia i altruizmu potwierdzają, że kultura ma głęboki wpływ na poziom współczucia społecznego. Odkrycia te pokazują, jak nasze otoczenie kształtuje nasze zdolności empatyczne i altruistyczne.
Neurobiolodzy uważają, że rozwijanie zdolności współczucia jest kluczowe dla tworzenia bardziej zrównoważonych społeczeństw. Dlatego też, ważne jest zrozumienie, jak kultura może wspierać rozwój tych wartości.
Jednym z interesujących odkryć jest to, że regularne praktykowanie medytacji może zwiększać aktywację obszarów mózgu odpowiedzialnych za współczucie. To potwierdza, że nasze codzienne nawyki mogą mieć znaczący wpływ na naszą zdolność do empatii i altruizmu.
Badania pokazują również, że dzieci wychowywane w środowisku, które promuje zrozumienie i pomoc innym, są bardziej skłonne do okazywania współczucia w późniejszym życiu. To dowodzi, jak ważne jest edukowanie kolejnych pokoleń w duchu empatii i altruizmu.
Nie można też ignorować roli sztuki i literatury w kształtowaniu naszej empatii. Dzieła sztuki często budzą w nas głębsze uczucia i pobudzają naszą wyobraźnię, co może prowadzić do wzrostu współczucia w społeczeństwie.
Podsumowując, neurobiologia współczucia i altruizmu pokazuje nam, że kultura ma ogromny wpływ na naszą zdolność do empatii i pomocy innym. Warto więc zadbać o to, aby nasze środowisko wspierało rozwój tych wartości, tworząc bardziej zjednoczone społeczeństwo.
Terapia behawioralna w poprawianiu umiejętności współczucia
Terapia behawioralna może odgrywać kluczową rolę w poprawianiu umiejętności współczucia u jednostek. Istnieje coraz więcej badań na temat neurobiologii współczucia i altruizmu, które wskazują na korzyści terapii behawioralnej w rozwijaniu tych wartości.
Jeden z najważniejszych aspektów terapii behawioralnej w kontekście współczucia to nauka empatii. Poprzez uczenie się rozpoznawania emocji i przeżyć innych, osoba poddająca się terapii może lepiej zrozumieć punkt widzenia innych ludzi, co prowadzi do większej empatii i współczucia.
Terapia behawioralna może także pomóc jednostkom w radzeniu sobie z własnymi emocjami, co jest kluczowe w rozwijaniu zdolności do współczucia. Poprzez identyfikację i kontrolę własnych reakcji emocjonalnych, osoba uczestnicząca w terapii może lepiej zrozumieć swoje potrzeby oraz odczucia, co przekłada się na zdolność do empatii i zrozumienia potrzeb innych.
Badania wskazują, że terapia behawioralna może wpływać na zmiany strukturalne w mózgu, które mogą zwiększyć zdolność do współczucia i altruizmu. Dotyczy to zwłaszcza obszarów odpowiedzialnych za empatię, takie jak zakręt obręczy płatów skroniowych. Dzięki terapii behawioralnej te obszary mózgu mogą być bardziej aktywowane, co prowadzi do większej wrażliwości na potrzeby innych.
W terapii behawioralnej wykorzystuje się różne techniki, takie jak trening umiejętności społecznych, trening asertywności czy trening relaksacyjny, które mogą pomóc w rozwijaniu współczucia u jednostek. Dzięki praktycznym narzędziom i ćwiczeniom, osoby uczestniczące w terapii mogą stopniowo doskonalić swoje umiejętności współczucia i empatii w codziennych sytuacjach.
W tabeli poniżej przedstawiono krótki przegląd technik wykorzystywanych w terapii behawioralnej w celu poprawy umiejętności współczucia:
| Technika | Opis |
|---|---|
| Trening umiejętności społecznych | Pomoc w nauce rozpoznawania i reagowania na emocje innych. |
| Trening asertywności | Uczenie się wyrażania swoich potrzeb i poglądów w sposób konstruktywny. |
| Trening relaksacyjny | Nauka technik radzenia sobie z emocjami i redukcja stresu. |
Dzięki terapii behawioralnej, jednostki mogą rozwinąć swoje umiejętności współczucia i altruizmu, co przekłada się na bardziej harmonijne i satysfakcjonujące relacje z innymi. Neurobiologia współczucia staje się coraz bardziej zbadanym obszarem, otwierając nowe możliwości terapeutyczne dla rozwoju tych wartości u jednostek.
Znaczenie praktyk medytacyjnych dla rozwoju współczucia
Badania nad neurobiologią współczucia i altruizmu
Neurobiologia współczucia i altruizmu staje się coraz bardziej interesującym obszarem badań naukowych. Ostatnie badania pokazują, że praktyki medytacyjne mają istotny wpływ na rozwój współczucia u jednostek. Dzięki nowoczesnym technologiom obrazowania mózgu naukowcy są w stanie zobaczyć, jak regularna praktyka medytacji zmienia struktury mózgu odpowiedzialne za empatię i współczucie.
Jednym z kluczowych obszarów mózgu zaangażowanych w reakcje empatyczne jest zakręt czołowy dolny. Badania pokazują, że osoby praktykujące medytację mają większą aktywność tego obszaru mózgu podczas obserwacji cierpienia innych osób. To potwierdza, że regularna praktyka medytacyjna może zwiększać zdolności empatyczne jednostki.
Skutki praktyk medytacyjnych dla rozwoju współczucia:
- Zmniejszenie poziomu stresu
- Poprawa zdolności do regulacji emocji
- Zwiększenie empatii i zrozumienia dla innych osób
- Zwiększenie poczucia szczęścia i satysfakcji z życia
| Badanie | Wynik |
|---|---|
| Badanie 1 | Zwiększenie aktywności zakrętu czołowego dolnego u osób praktykujących medytację |
| Badanie 2 | Zmniejszenie poziomu kortyzolu u osób regularnie praktykujących medytację |
Warto zauważyć, że skutki praktyk medytacyjnych dla rozwoju współczucia mogą być długofalowe. Regularna medytacja może nie tylko zmieniać struktury mózgu, ale także wpływać na codzienne reakcje i zachowanie jednostki. Dlatego coraz więcej osób decyduje się na wprowadzenie praktyk medytacyjnych do swojej codzienności, aby rozwijać swoje zdolności do współczucia i altruizmu.
Współczucie jako narzędzie budowania relacji społecznych
Badania nad neurobiologią współczucia i altruizmu ukazują, jak istotne jest dla ludzi budowanie relacji społecznych opartych na empatii i życzliwości. Współczucie wchodzi w skład złożonej sieci interakcji międzyludzkich, które są kluczowe dla funkcjonowania społeczeństwa.
W mózgu działają mechanizmy, które sprawiają, że odczuwamy współczucie i gotowość do niesienia pomocy innym. Badania pokazują, że obszary odpowiedzialne za emocje i empatię są aktywowane podczas wykonywania czynności altruistycznych. To potwierdza, że współczucie jest częścią naszej natury.
Jednak ważne jest, aby rozwijać umiejętność współczucia i pielęgnować ją, aby budować zdrowe relacje społeczne. Dzięki empatii jesteśmy w stanie lepiej rozumieć drugiego człowieka i wspierać go w trudnych sytuacjach.
Współczucie jest nie tylko korzystne dla osób otrzymujących pomoc, ale także dla samych darczyńców. Badania wykazują, że pomaganie innym przynosi wiele korzyści dla zdrowia psychicznego i emocjonalnego.
Warto więc pamiętać, że współczucie jest nie tylko wartością moralną, ale także narzędziem budowania pozytywnych relacji międzyludzkich.
Rozwój osobisty poprzez działania altruistyczne
Badania naukowców na temat neurobiologii współczucia i altruizmu stają się coraz bardziej fascynujące. Okazuje się, że działania altruistyczne nie tylko wpływają pozytywnie na nasze otoczenie, ale także mogą mieć korzystny wpływ na nasz rozwój osobisty.
Jednym z kluczowych obszarów zainteresowania jest rejon mózgu odpowiedzialny za doświadczanie współczucia - zakręt obręczy. Jest to obszar, który aktywuje się podczas sytuacji, gdy chcemy pomóc innym oraz kiedy dostrzegamy czyjeś cierpienie.
Interesujące jest również to, że działania altruistyczne mogą wiązać się z uczuciem satysfakcji i wywoływać reakcje nagrody w mózgu. To dlatego często po dokonaniu czynu dobroczynnego, czujemy się lepiej i bardziej szczęśliwi.
Osoby, które regularnie angażują się w działania altruistyczne, mogą doświadczać większej odporności na stres czy negatywne emocje. To sprawia, że rozwijają mocniejsze relacje z innymi i są bardziej otwarte na doświadczanie pozytywnych interakcji społecznych.
Nie bez znaczenia jest także fakt, że działania altruistyczne sprzyjają wzrostowi poczucia własnej wartości oraz polepszeniu zdolności komunikacyjnych i empatii. Dzięki nim możemy lepiej zrozumieć potrzeby innych i bardziej efektywnie wspierać nasze społeczności.
Dziś mogliśmy poznać fascynujący świat neurobiologii współczucia i altruizmu, który otwiera przed nami niezwykłe perspektywy na zrozumienie ludzkiej natury. Badania w tej dziedzinie wciąż trwają i przynoszą coraz bardziej interesujące wnioski, które mogą mieć wpływ na nasze społeczeństwo oraz nasze osobiste relacje z innymi. Warto mieć świadomość, że nasz mózg jest przystosowany do współczucia i altruizmu, co może pomóc nam lepiej zrozumieć i rozwijać te pozytywne cechy w sobie. Trzymajmy więc kciuki za kolejne odkrycia naukowe w tej dziedzinie i bądźmy otwarci na nowe możliwości, jakie niesie ze sobą neurobiologia współczucia i altruizmu.
