Idea, iż możemy mówić o dwojakiego rodzaju właściwościach obiektów — afektywnych i deskryptywnych — a w zasadzie o dwojakiego rodzaju nastawieniach na odbiór bodźców, pochodzi od Peabody’ego, a w polskiej psychologii rozwijała ją Maria Lewicka (1985). W procesie poznawania i rozumienia innych można wyróżnić dwa etapy — etap kategoryzacji i etap generowania afektu. Kiedy już wiadomo, do jakiej kategorii należy spostrzegana osoba, następuje próba określenia stopnia jej sympatyczności, dobroci itd., itd. Na schemat będący podstawą kategoryzacji składają się dwojakiego rodzaju elementy — etykieta kategorii oraz atrybuty charakteryzujące przedstawiciela tej kategorii. Jak pamiętamy z pracy Cantor i Mischela, nie są to właściwości charakteryzujące wszystkich przedstawicieli danej kategorii; gdyby tak było, to budowa schematów nie byłaby analogiczna do budowy pojęć naturalnych. Ocena może postępować dwiema drogami. Pierwsza to droga szybka, przebiegająca jedynie przez etykietę kategorii. Walencja emocjonalna charakterystyczna dla etykiety kategorii jest rozciągana na wszystkie egzemplarze kategorii. Dzięki temu ocena pojawia się szybko, ale jednocześnie może mieć charakter powierzchowny, ponieważ pomija indywidualne właściwości obiektu będącego przedstawicielem kategorii. Drugi sposób opiera się na analizie poszczególnych atrybutów, a następnie z uzyskanych ocen cząstkowych konstruowana jest ocena globalna.
Inne wpisy tematyczne:
Medycyna bezradna
Kurs angielskiego Poznań
Angielski dla dzieci Wrocław
Szkolenie okresowe BHP online
Metody nauczania w bilingwalnych szkołach
Ubiory liturgiczne
W OPARCIU O ETYKIETĘ- Alergia na własne dziecko
Neurogra pl- Zdrowy styl życia
- Dlaczego nasze dzieci lubią bawić się robotami?
- Język angielski – kurs
- Infekcje w ciąży
Stomatolog – Wałbrzych- Łyżeczkowanie po poronieniu?
Korepetycje dla maturzystów
Tampony czy podpaski- Magnez w ciąży – pierwiastek nie bez znaczenia
ROZDZIELENIE ZGODNOŚCI
Szkolnictwo wyższe
Loading ...
