McCloskey i Gluc – ksberg (1978)

McCloskey i Gluc- ksberg (1978) wykazali również, że granice oddzielające egzemplarze od nieegzemplarzy wielu powszednich kategorii semantycznych są rozmyte. Stwierdzili, że osoby badane różnie odpowiadały na pytanie, czy określone obiekty należą do danych kategorii, a także na kolejnych spotkaniach zmieniały swoje decyzje (np. czy podpórka pod książkę jest meblem).Pojęcie kontinuum przynależności kategorialnej znajduje także bezpośredni wyraz w języku w postaci określników językowych (linguis- tic hedges) tego rodzaju, na który zwrócił uwagę Lakoff (1972). Na przykład wskazując na dwie ekstrawertyczki możemy powiedzieć: „Kasia jest prawdziwą ekstrawertyczką”, „Janka to w pewnym sensie ekstrawertyczka”. Labov (1973) wskazuje na tendencję posługiwania się określnikami w definicjach słownikowych, np.: „filiżanka służy zwykle do tego, aby z niej pić”. Stosowanie takich środków skłoniło Lakoffa (1972) i Zadeha (1965) do potraktowania pojęć naturalnych jako „zbiorów rozmytych”, „klas źle zdefiniowanych”, bez ścisłych granic logicznych.Jeśli zbiory są „rozmyte”, to kategoryzacja egzemplarzy różniących się stopniem przynależności (prototypowością) i wielu przypadków niejednoznacznych, za sprawą których granice między kategoriami zachodzą na siebie i są nieostre, będzie miała charakter probabilistycz­ny. Toteż w przypadku takich zbiorów rozmytych najlepiej jest badać ich centralne, bezsporne (prototypowe) egzemplarze, zamiast an­gażować wysiłek w dokonywanie rozróżnień między niejednoznacznymi przypadkami granicznymi. Na koniec, tak samo jak kategorie, często nieostre i rozmyte są również ich taksonomie (por. Kintsch, 1974; Lehrer).
Continue Reading

About the author /


Related Articles

Archiwa

Latest

+

Random

+