Materiały liturgiczne potrzebne podczas posługi mszalnej

Kościół katolicki przez mnóstwo stuleci kroczył przez przeróżne etapy, nawet niekiedy całkiem krwawe. Jednakże chciałbym zwrócić uwagę na ołtarze i ich przemianę w czasie tylu wieków. W okresie romańskim ołtarze budowane były nie tylko w prezbiterium, ale w dodatku w nawach bocznych. Najczęściej zwykłe obrusy haftowane wystarczały do tego, aby odpowiednio przygotować taki ołtarz do przeprowadzenia modlitw lub mszy. Ciekawym epoką jest renesans, gdzie wznoszono ołtarze baldachimowe. Zgodnie z charakterem tego okresu, można przy takim ołtarzu odnaleźć sporo rzeźb oraz malowideł. Po drugim Soborze Watykańskim księża katoliccy wszystkie obrzędy prowadzą twarzom do wiernych, niemniej jednak w kościołach protestanckich, księża w dalszym ciągu odprawiają nabożeństwa tyłem do ludzi.

Gdy spotkamy się z terminologią welona w kościele katolickim można natknąć się na się dwie całkiem inne definicje. Pierwsza z nich odnosi się do welonu, który należy do składu bielizny kielichowej. Stanowi bowiem ostatnie zewnętrze okrycie kielicha i najczęściej jego kolor odpowiada danemu dniu liturgicznemu. Druga definicja dotyczy welonu liturgicznego. Dawniej welon liturgiczny zwane były tuwalniami, niemniej jednak ich rola nie zmieniła się od lat. Diakoni lub księża używają tego typu welona do przenoszenia monstrancji czy też podczas posługi przy mitrze lub pastorale.

Podczas wielu obrzędów kościelnych, a zwłaszcza w czasie procesji możemy dostrzec kolumnę osób niosących sztandar. Można nie zdawać sobie sprawy, że ta grupa osób często jest zrzeszona z pocztą sztandarową. Podstawowym znakiem rozpoznawczym tych osób są przepasane szarfy w barwach naszego kraju oraz białe rękawiczki. Ważne jest to, że w czasie trwania ceremonii mszalnej członkowie poczty sztandarowej nie mają obowiązku do klękania, ani nie wykonują żadnych gestów. Jedynymi komendami są baczność oraz spocznij.

About the author /


Related Articles

Archiwa

Latest

+

Random

+