Burzuazyjne idealy

W ukazaniu krachu burżuazyjnych ideałów pomyślności rodzinnej i postawieniu problemu emancypacji kobiet widzieć trzeba wpływy George Sand i w ogóle ?georgesandyzmu”, a także odbicie dyskusji Gonczarowa z Bielińskim. Krytyk-radykał, raznoczyniec, nie dowierzał biurokratom-finansistom i nie wiązał z nimi większych nadziei społecznych; jego sojusz z Zabłockim miał charakter taktyczny, doraźny. Zastrzeżenia Bielińskiego potwierdziła historia: od lat 50-tych ?politycy na urzędach” byli synonimem skrajnej reakcji, okres ich energicznej działalności trwał bardzo krótko’. Dlatego postać Adujewa starszego w literaturze rosyjskiej już się więcej nie powtórzy ani u Gonczarowa, ani u żadnego z wybitnych pisarzy tego czasu. W tym aspekcie rozumiemy zastrzeżenia Bielińskiego wobec finału drogi życiowej Adujewa młodszego, tj. przyjęcia zasad życiowych wuja. Krytyk pisał, iż autor powinien pozwolić mu dokonać żywota w głuchej patriarchalnej prowincji, a nie przeobrażać go na wzór i podobieństwo Zabłockiego. Uwagi Bielińskiego Gonczarow uwzględni w swej następnej wielkiej powieści, w Oblomowie. Utwór Zwykła historia jest powieścią społeczną, która ukazuje zwycięstwo Petersburga nad prowincją. Opisuje, w jaki sposób nowoczesne miasto, stolica wielkiego imperium, przeobraża się w metropolię kapitalistyczną i jak rozwijająca się biurokracja dla swego normalnego funkcjonowania czerpie coraz to nowe soki z prowincji, jak wgniata w swe tryby przybyszów z Symbirska i jak ich sobie podporządkowuje. Gon-czarow mógł proces ten dostrzec tym łatwiej, że sam w nim uczestniczył; ale dostrzegłszy zjawisko dał mu wyraz w swej twórczości i tym samym wniósł nowe wartości do kultury rosyjskiej.

About the author /


Related Articles

Archiwa

Latest

+

Random

+